“Irremaaaaaa! Wil je mijn billen vegen?”
Oh mijn hemel. Zesde klas, super stoer. Rent je kleuterzusje in haar blote billen de zaal in waar de hele school bij elkaar naar een voorstelling zit te kijken!
Ik zorgde voor haar. Haalde haar op, liet haar plassen voordat ik naar bed ging, paste op en keek ook voor haar als we moesten oversteken. Ze was mijn kleine zusje. En omdat we bijna 8 jaar verschillen is dat heel lang zo gebleven. Ik ging naar de middelbare. Zij naar de kleuterschool. Zij ging naar de middelbare. Ik had mijn eerste serieuze baan. Zij ging stappen, ik samenwonen en trouwen.
Een wereld verschil. De omslag kwam voorzichtig na een scheiding. Haar scheiding. Het kleine zusje was óók met serieuze ‘grote mensendingen’ bezig!
We vonden elkaar echt toen onze vader ziek werd. Hij had ons rollen toebedeeld die we lang vervuld hebben. Oudste, zorgzaam, verstandig, serieuze gesprekspartner. Jongste; clown, stuiterbal, podiumdier, zelfstandig eigenwijsje.
Zij bleef tijdens zijn ziek zijn de ‘entertainer’. Ik de oudste, dichtbij, naar wie hij als een van de weinigen wél luisterde als we ons echt serieuze zorgen maakten. Degene die geacht werd het te regelen. Die rollen frustreerden ons beiden. We checkten bij elkaar. Informeerden elkaar. Klopte het verhaal wel exact met hoe het door onze ouders verteld werd?
We hebben zwarte, grove humor. Soms schrikken mensen hiervan. In die moeilijke tijd verbond het ons. We konden en kunnen onbedaarlijk hard lachen om en met elkaar. Hij kon dat ook; lachen. En briljante verhalen vertellen met vaak de opmerking. ‘Het hoeft niet waar te zijn, als het maar een goed verhaal is!”
Mijn vader was ondernemer en bouwde speeltuinen. Nu bouwen wij verder op zijn legacy. Wij spelen, vertellen mooie verhalen, zijn ondernemer, werken deels samen. Maar vooral, bovenal zijn we zussen. En het werkt tot nu toe omdat we goede afspraken hebben gemaakt.
‘Oud zeer’ is of wordt uitgesproken. Dan blijkt heel vaak dat oude zeer voor de ander helemaal geen zeer meer is of nooit geweest.
WhatsApp is privé. Zijn er zakelijke dingen? Via een van de 100 andere kanalen!
Geen zin in elkaar, geen tijd, iets anders aan het doen? Niet opnemen of later reageren is helemaal prima.
Zo expliciet mogelijk je verwachtingen en je belevingen uitspreken.
Wensen en behoeftes uitspreken en ruimte geven om dat andersom ook te doen.
Feedback naar je zus is misschien soms wat lastiger. Gewoon doen! Het is oké.
We zijn in de eerste plaats familie en dat vinden we het meest belangrijk in de relatie. Wrikt het? Lukt het uiteindelijk niet? Jammer, we gaan verder als zussen en niet als ‘collega’s’.
We werken samen, maar hebben een eigen werkplek en eigen bedrijf.
Twee verschillende werelden, de zakelijke en de zorg, de extraverte en de iets minder extraverte, het podiumbeest en de zus die van nature iets meer op de achtergrond is. We kennen elkaar al 41 jaar. We weten van elkaars onhebbelijkheden, leren elkaars kwetsbaarheden steeds beter kennen, we zijn gesprekspartners, maken gebruik van elkaars expertise, kunnen samen de tent uit stuiteren, (er bij voorkeur) om de beurt doorheen zitten, hebben dezelfde belangrijke waarden én gooi je er een kwartje in, dan…
En gelukkig zijn we nu allebei zelf in staat om onze billen af te vegen!
